گالری تیت مدرن لندن، مجموعه ای از آثار آلیگیرو بوئتی نقاش و هنرمند ایتالیایی را در یک نمایشگاه ویژه گرد آورده است.

این نمایشگاه که به تازگی افتتاح شده و تا ۲۷ ماه مه ادامه خواهد داشت، طی ده سال گذشته اولین نمایشگاه بزرگ انفرادی این نقاش در خارج از ایتالیاست. عنوان این نمایشگاه "نقشه بازی" است.

بوئتی بخاطر آثارش درباره افغانستان که غالباً با مردم و سیاستمداران و مساله جنگ و اشغال در این کشور آمیخته است، مورد توجه واقع شده و غالباً در ایتالیا ستایش شده است.

بوئتی در سال ۱۹۴۰ در ایتالیا به دنیا آمد و در ۴۴ سالگی درگذشت. در این عمر کوتاه زندگی پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشت و سال هایی از عمر خود را هم در افغانستان سپری کرد.

بوئتی را به عنوان یکی از هنرمندان متعلق به هنرمندان "هنر ارزان" (arte povera) در دهه شصت ایتالیا می دانند. این نمایشگاه با آثار او از این دوره با ساخت اشیایی از موادی که به طور روزمره مورد استفاده قرار می گیرد آغاز می شود و در همین دوره است که او به روحیه دوگانه هنرمند به عنوان یک مرد روحانی و الهی و یک بازیگر مورد توجه مردم می پردازد و پرتره هایی از خود می کشد که در آنها از خودش به عنوان یک دوقلو، دو نقاشی می کشد و آنها را به نام "آلیگیرو و بوئتی" امضا می کند.

در این نمایشگاه در کنار پرتره های اولیه ای که او از خودش کشیده، می توان خودنگاره ای از او که به سال ۱۹۹۳ یعنی یک سال پیش از مرگش خلق شده را هم دید.

بوئتی از سال ۱۹۶۹ خود را از حرکت "هنر ارزان" جدا کرد و تکنیک های تازه ای را به کار گرفت؛ از پرینت، اجرا و مجسمه سازی تا چیدمان و قلابدوزی و ریاضیات و طراحی.

آثا او با تاکید بر استفاده از همکاری دیگران (چه هنرمند و چه غیر آن) و با تاکید بر فرهنگ های غیر غربی خلق شده اند و گفته می شود او تلاش داشت پلی بین هنر و صنایع دستی یا هنر و زندگی باشد.

اما تمرکز این نمایشگاه بر آثار سیاسی بوئتی است که حاصل سفرهای او به اتیوپی، گواتمالا و از همه مهمتر افغانستان است.

بوئتی در سال ۱۹۷۱ در هتلی در کابل اقامت گزید و با به کار گرفتن قالی بافان محلی و سایر هنرمندان صنایع دستی افغانستان، آثاری را خلق کرد. معروف ترین آثار این دوره او که بخش عمده ای از نمایشگاه را تشکیل می دهند، نقشه نام دارند. در این آثار نقشه هایی از جهان را می بینیم که در آن هر کشور با رنگ پرچم آن نقاشی شده و در طول این نقاشی های مختلف تغییرات سیاسی از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۴ در کشورها از جمله استقلال کشورهای افریقایی و فروپاشی شوروی را می بینیم.

بوئتی در سال ۱۹۷۱ در هتلی در کابل اقامت گزید و با به کار گرفتن قالی بافان محلی و سایر هنرمندان صنایع دستی افغانستان، آثاری را خلق کرد. معروف ترین آثار این دوره او که بخش عمده ای از نمایشگاه را تشکیل می دهند، نقشه نام دارند.

اما غالب آثار بوئتی با تمرکز بر فرهنگ و صنایع دستی افغانستان، تلاش و آرزوی مردم این کشور را برای استقلال در طول دوره اشغال توسط شوروی را به نمایش می گذارد.

هواپیما هم نقش برجسته ای در این آثار دارند و سایه جنگ و ترس و اشغال را در افغانستان بازتاب می دهند.

در یکی از آثار، عریضه های مردم افغانستان و اعتراضات آنها را در موارد مختلف می بینیم که به خط فارسی بر روی کاغذ نوشته شده اند و اینجا به عنوان یک چیدمان کنار هم قرار گرفته اند.

یک فیلم مستند دوازده دقیقه ای با نام"کابل رم، رم کابل" محصول سال ۲۰۱۰ درباره کار بوئتی در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است. در این فیلم با یک پناهنده افغان به نام سلمان علی که به عنوان خدمتکار در کافه هتل محل کار بوئتی در کابل از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ مشغول بوده و به عنوان دوست و دستیار بوئتی به کار پرداخته، مصاحبه شده که در آن سلمان علی درباره کارهای روزانه و شیوه کار این هنرمند توضیح می دهد.

با نگاهی به آثار این نمایشگاه علاقه بوئتی را به بازی، ارقام، کلمات و تاریخ ها می توان دید و شاید به همین جهت است که این نمایشگاه را "نقشه بازی" نامیده اند. یکی از آثاری که در سال ۱۹۷۳ خلق شده، شبیه بازی دومینو است و صد کلمه به شکل مربع های رنگی را بر دیوار دارد.

بوئتی در تورین ایتالیا به دنیا آمد و در رم درگذشت. او طی سال ها نمایشگاه های انفرادی مختلفی در مراکزی چون مرکز هنر معاصر ژنو (۱۹۷۷)، موزه هنرهای مدرن نیویورک (۱۹۹۴ و ۲۰۱۲)، موزه هنرهای معاصر لس آنجلس (۱۹۹۴)، کاخ هنرهای زیبا در بروکسل(۱۹۹۴)،گالری وایت چپل لندن (۱۹۹۹)، گالری هنر مدرن رم(۱۹۹۶) و دو سالانه ونیز(۱۹۹۵) داشته است.